Droom in duigen #backhome

Hoi allemaal,

Ik ben weer terug in Nederland..
Een aantal heb ik al gesproken maar velen weten het ook niet.

Wat was het een ontzettende harde, zware week. Ik durf met zekerheid de zeggen de zwaarste week van mijn leven.
Zoals ik in de vorige blog schreef ben ik op de tweede vlucht van Dubai naar Adelaide ziek geworden eenmaal aangekomen ging het wel weer, dus de maandag met volle energie ertegenaan.
In de nacht van maandag op dinsdag ben ik weer ziek geworden. Braken, braken, braken.. Geen idee waar het vandaan kwam maar ik voelde me flink ziek. In de ochtend heb ik de familie ingelicht. Ik zou eigenlijk mee naar de school gaan, maar dit ging niet. Het enige wat ik kon doen was braken en doordat ik de hele nacht niets geslapen had was ik doodop.
Daar begon de ellende, alsof het ziek zijn nog niet erg genoeg was wilde de familie persé dat ik naar de dokter ging. Ik zei dat ik het niet nodig vond. Ik had zelf zoiets van, het zal wel een virale infectie zijn die gaat weg maar heb rust nodig. Het maakte niet uit wat ik allemaal zei.. De familie wilde echt dat ik naar de dokter ging. Ik kon er niets tegenin brengen dus hoe moe ik ook was, heb me aangekleed en ben meegegaan. De moeder was op werk dus de vader nam me mee naar de dokter. In de auto belde de moeder niet wetende dat ik haar kon horen. Ze zei dat ervoor gezorgd moest worden dat ik antibiotica kreeg en dat ze wilde dat er bloedtesten werden gedaan om vast te stellen of het om iets viraals of bacterieels ging. Ik voelde me zo ontzettend zwak maar ik schrok enorm van de reactie van de moeder, dit vertelde ik ook tegen de vader. Ik zei dat het me verstandig leek om gewoon naar de dokter te luisteren. Eenmaal bij de dokter aangekomen werd al snel duidelijk wat ik al de hele tijd dacht, een virale infectie. Veel rusten. Ik heb daarna de hele tijd in bed gelegen, ik voelde me beroerd en eenzaam. Maar ik dacht ook dat de gevoelens van eenzaamheid werden verstevigd door het ziek zijn.
Toen ik in de avond op de bank ging zitten, ging iedereen zo ver mogelijk van me weg zitten.Overal stonden desinfectie pompjes en er was zelfs een desinfectie spray. Bijna alles wat ik aanraakte werd zodra ik weg was gedesinfecteerd en er werd op plekken flink met de desinfectie spray gespoten. Wat was het verschrikkelijk!
Het extreme gedrag ontstond door privé omstandigheden in het gezin, hier was ik niet van op de hoogte maar had ik wel moeten zijn. Door het extreme gedrag van de ouders wilde de kinderen ook niets van me weten en vonden me maar eng.
Dit gedrag was de dag erna nog steeds. Ik durfde me nog geen soep te maken want zelfs toen ik me beter voelde waren ze nog steeds in paniek als iets aanraakte.

Woensdag avond ging de familie naar Perth, ik was te zwak om mee te gaan dus ik bleef in Adelaide. De vader had nog dagen veel werkafspraken en zou vrijdag na vliegen.
Ik had al enkele keren gevraagd wanneer krijg ik een simkaart, ov kaart? De afstand was te ver om het zelf te regelen.Mijn euro's moesten nog ingewisseld worden voor Australische dollars, buiten wifi in het huis had ik geen bereik, navigeren was dus geen optie en ik had geen buskaart. Ik voelde me zo machteloos, ik voelde me opgesloten. Je wordt wakker, het gaat wat beter je wil dingen doen maar kan het simpelweg niet omdat je niet kan navigeren, nog geen geld hebt om mee te betalen, je niet zomaar de bus kon pakken. Dit alles zorgde ervoor dat ik ontzettende heimwee kreeg. Ik heb lopen huilen/schreeuwen door het huis. Ik was helemaal alleen aan de andere kant van de wereld er was amper eten in huis en ik kon helemaal niks. Het huis waar ik woonde was het mooiste wat ik ooit in m'n leven heb gezien maar waar ik me ooo zo verschrikkelijk heb gevoeld. Ik voelde leeg. Ik heb voor hete vuren gestaan in mijn leven maar zo heet als dit was het nooit.

De donderdag ben ik met een collega van de moeder naar de stad geweest. Eindelijk ik kreeg mijn simkaart, heb m'n geld gewisseld en heb ik een buskaart gekocht. Ik had voor het weekend wat plannen gemaakt met meiden die ik via fb had leren kennen. Hoe rot ik me ook voelde ik probeerde wel zo sterk mogelijk te blijven en voor afleiding te zorgen. Ik dacht, dan zal de heimwee wel weg gaan.
De donderdagavond had ik het erg zwaar, ik kan ook niet omschrijven wat er precies door me heen ging. Maar ik hoop dit nooit meer te voelen. Er was nog steeds geen nieuw eten gehaald. Ik zat m'n kamer heb heel veel gebeld met het thuisfront maar ook met de organisatie in Nederland en Australië. Ze konden niets voor me doen. Door de heimwee wilde ze me niet overplaatsen naar een ander gezin. Ik heb meerdere malen aangegeven me dood en doodongelukkig te voelen bij het gezin en als ik ergens zijn waar ik met wat meer respect werd behandelt en niet alleen maar alleen was en me alles zelf kom uitzoeken ik me snel beter zou voelen wat de heimwee betreft. Nou, dit ging de organisatie dus niet doen en als ik naar huis wilde moest ik maar naar het reisbureau gaan. Alsof het al allemaal niet erg genoeg was, was dit wel druppel. Hoe moest ik uit deze situatie komen als ik me zo voel en niemand me wil helpen. Ik ben sterk maar zo sterk kan je niet blijven als alles van alle kanten tegen wordt gemaakt. De familie was op de hoogte van m'n heimwee en blijkbaar zijn de twee au pairs voor me binnen 5 dagen naar huis gaan. Zodra ik vertelde dat ik het moeilijk had werd er niet echt op gereageerd...

De vrijdag ben ik met een meisje naar het stand gegaan en hebben we wat hot spots in Adelaide bezocht. Had ik op die momenten heimwee? Nee.. Maar zodra ik weer naar huis ging kwam het rotte gevoel weer terug. Ik heb weer contact opgenomen met de organisatie en ze zeiden dat de ouders wilde dat ik een keuze maakte of 6 maanden blijven of naar huis gaan.
Ik wilde niet naar huis, ondanks de heimwee vond ik Australië geweldig maar bij dit gezin blijven was geen optie voor me.
Ik heb overwogen om te gaan backpacken, met m'n 30kg trolley was het allemaal niet praktisch. Ik heb gesolliciteerd op baantjes maar omdat ik op zo'n korte termijn weg zou moeten was dit niet te realiseren. Om helemaal alleen naar de andere kant van het land te gaan en daar dingen te gaan zoeken zag ik echt niet zitten. Ik heb dan ook de moeilijke keuze gemaakt en heb voor mezelf gekozen. Ik heb het gezin verlaten. Toen ik doorgaf dat ik weg zou gaan sloeg de sfeer helemaal om en kon ik het me helemaal uitzoeken. De familie was nog steeds in Perth.
Ik heb het vertrek zelf geregeld en hoe kort het ook was ik heb in deze week zo ontzettend veel dingen meegemaakt en moeten overwinnen dat ik mezelf oprecht sterker voel.
Normaal was ik iemand die alles altijd wilde dubbelchecken en moet weten waar ze aan toe is. Nou geloof me, het maakt me allemaal niet meer uit, erger dan dit wordt het niet en ik ben in veel dingen relaxter geworden.

Mijn avontuur is helaas ten einde gekomen en ik heb het er moeilijk mee dat het zo is gelopen. Ik ben terug in Nederland en weet wel dat ik de goede keuze heb gemaakt. Het heeft zo moeten zijn.. Bij dit gezin was ik niet gelukkig geworden.
Het avontuur is voor nu afgelopen maar ooit zal ik terug gaan naar Australië om dingen te zien waarvan ik droom alleen was het nu de tijd niet.
Komende tijd ga ik me lekker focussen op mezelf en we zien het allemaal wel. In de toekomst wil ik een nieuwe opleiding gaan doen dus daar ga ik me nu mee bezig houden.

Liefs,
Kim

Aangekomen in Australië!

Hoi allemaal!

Ik ben gisteren 21:30 uur Australische tijd aangekomen na een lange vlucht van ongeveer 24 uur!
Zaterdag middag 15:25 uur ben ik vertrokken vanaf Düsseldorf, na een vlucht van 6,5 uur kwam ik aan in Dubai. Toch wel spannend, overstappen op zo'n groot vliegveld. Zo veel heb ik nog niet gevlogen dus ik was erg benieuwd hoe het zou gaan. 00:10 lokale tijd in Dubai kwam ik aan en mijn vlucht naar Adelaide vertrok om 2:05. Wat ging het makkelijk daar. Alles stond goed aangegeven, geen lange wachttijden bij de douane. Al met al was ik binnen een uur bij de gate. Ruim op tijd voorde volgende vlucht.Nog 12.5 uur en dan zou ik eindelijk in Australië zijn.

De tweede vlucht was minder, buiten het feit dat ik HEEL blij was met m'n stoel met extra beenruimte. Na ongeveer 1.5 vertrokken te zijn vanaf Dubai merkte ik dat ik me niet lekker voelde.Het was erg warm en ik was wat misselijk. Nadat ik de wc had bereikt werd alles zwart voor m'n ogen en ja hoor daar ging Kim tegen de vlakte. Het personeel was gelijk bij me, ze lieten me op de grond liggen en deden me een zuurstof masker op, ik vond dit niet nodig en gaf na een paar minuten aan dat ze het weg mochten doen. Een stewardess was heel lief,ze bleef bij me en praatte met me. Het voelde goed om even te liggen, ook al was dit dan in het gangpad van het vliegtuig haha. Na een 15 minuten te hebben gelegen, wat appelsap te hebben gedronken ben ik weer terug naar m'n plek gegaan. Na 2 keer flink te hebben gebraakt voelde ik me wat beter. Misschien toch wat verkeerds gegeten? Naja het was niet anders. Met nog 8 uur te gaan kon ik niet veel meer dan rustig blijven en proberen wat te slapen. De rest van de vlucht verliep normaal en toen de landing werd gestart voelde ik me inmiddels wat beter.
Naast me zat een Australisch koppel, ze vroegen wat me hier bracht. Ik vertelde hen dat ik ga werken als au pair. Ze zeiden dat de buurt waar ik woon erg mooi is en dat ik Adelaide geweldig zou vinden, ik ben benieuwd!

Eenmaal aangekomen op het vliegveld van Adelaide moest ik door een paar controles, ik wist niet goed wat ik allemaal moest verwachten maar het ging erg makkelijk. Voor m'n gevoel kon ik zo doorlopen. Ik heb nog nooit zo'n vriendelijke douane meegemaakt, ze waren allemaal erg vriendelijk en behulpzaam! Nadat ik m'n koffer had en de laatste controle had doorlopen kon ik eindelijk naar de ontvangsthal, wat was ik blij om het gezin te zien. De familie is echt ontzettend lief en ik voelde me meteen welkom! Het was 20 minuten rijden naar het huis, zooo leuk om door te stad te rijden en zooo raar dat ze links rijden, dat wordt nog wat als ik dat moet gaan doen haha. Gaat wennen worden!
Eenmaal thuis heb ik nog wat gegeten en gekletst met de ouders, daarna lekker gaan slapen. Het was heel fijn om gelijk even te skypen met m'n vriend en ouders, gaf me een goed gevoel!

Te bedenken dat er een tijd verschil van 8.5 uur is voel ik me eigenlijk wel prima.Vannacht kon ik de slaap niet helemaal vinden maar aan de ochtend ben ik dan toch nog in slaap gevallen en heb zo'n 6 uur geslapen. Vandaag was ik alleen thuis, kinderen naar school en de ouders naar het werk. Ik heb mijn koffer leeggemaakt en alles opgeruimd. Geknuffeld met de hondjes, wat zijn ze leuk! Vervolgens ben ik de buurt gaan verkennen, ik had van te voren even gekeken of er een park of iets dergelijks was wat op loopafstand te doen was en hier ben ik naartoe gelopen, heerlijk die omgeving hier. Genieten! De stad zelf ben ik nog niet geweest.
Terwijl ik deze blog schrijf is het bijna 17:00 uur. Rond 17:30 uur zal iedereen wel thuis zijn. Wat de planning morgen is weet ik nog niet, dat zal ik straks wel horen!
Woensdag vertrekken we naar Perth, waar komende zondag de bruiloft van de zus van mijn host mom is.Volgende week maandag vliegen we terug. Ik heb er super veel zin in! Ik verwacht dat ik voor woensdag mijn Australische simkaart heb dus hopelijk heb ik gewoon internet/wifi daar en anders zal het een weekje stil blijven.

Al met al bevalt met goed tot nu toe! Ik heb nog niet helemaal het besef dat ik 17.000km verderop zit. Maar ik voel me goed en voel me thuis bij de familie!

Ik hou jullie op de hoogte,

Liefs Kim

Vliegticket geboekt !! #17daysleft

Hoi allemaal!

Een paar weken zijn voorbij gegaan en er is veel gebeurd. Zo heb ik allereerst een gastgezin gevonden. Dit ging veel maar dan ook veel sneller dan verwacht! Nadat ik officieel geaccepteerd was voor het Au pair programma werd mijn profiel op de website gezet van de partnerorganisatie in Australië. De dag erna had ik al meteen matches met een gastgezin. Wat was het leuk om de profielen te bekijken! De tweede dag had ik een match met het gastgezin waar ik naartoe zal gaan en de derde dag hebben we geskyped. Het klikte meteen! We hebben na die keer nog eens geskyped en het voelde alweer goed van beide kanten. Wat ging dit snel, ik moest het echt even laten bezinken. Na het weekend heb ik weer contact gehad met het gezin en gaven ze aan dat ze mij graag als au pair wilde! Wat was ik blij! Ik zal au pair worden in Adelaide bij een gezin met 2 jongens van 4 en 9.

Nadat de match definitief was en de contracten getekend waren heb ik mijn visum aangevraagd. Travel Active had een duidelijke handleiding gemaakt, dit was ook wel nodig want het was een hele boel wat ingevuld moest worden. Enkele uren na de aanvraag kreeg ik al bericht dat ik mijn visum binnen had. Zo snel! Iedereen vertelde me dat de aanvraag van een visum erg snel kan gaan maar dat het ook mogelijk is dat het weken duurt voordat je visum krijgt. Weer een stap verder!

Nu is eindelijk het vliegticket geboekt! Ik zal 6 oktober via een tussenstop in Dubai naar Adelaide vliegen. Een reis van bijna 22uur.
Wat is het spannend zeg. Helemaal alleen naar de andere kant van de wereld, waar alles nieuw en onbekend is..
Ik kan van de ene kant niet wachten maar van de andere kant moet ik op momenten toch flink slikken.
Het zal een heel avontuur worden en ik ben heel benieuwd wat me allemaal te wachten staat.
7 oktober kom ik in Adelaide aan en 10 oktober zal ik met de familie naar Perth vliegen voor een familie bruiloft. Een vlucht van 3.5uur. Ik ben er pas 2 dagen,het au pair leven moet eigenlijk nog beginnen en er staat alweer een heel avontuur te wachten en dit is nog maar het begin!

Nog 17 dagen en dan is het zo ver, Kim goes down under! Let's do this! :D
Komende dagen ga ik nog veel genieten met alle lieve mensen om me heen.

Ik hou jullie op de hoogte!

Liefs,
Kim

Officieel geaccepteerd! #1

Hoi allemaal,

Vandaag heb ik te horen gekregen dat ik officieel ben geaccepteerd voor het au pair programma in Australië! Mijn droom komt uit!
De zoektocht naar een gastgezin kan nu echt beginnen.

Allereerst zal ik in het kort vertellen waarom ik als Au Pair ga werken en waarom ik voor Australië heb gekozen!

In juni 2017 ben ik geslaagd als doktersassistente en in september ben ik gestart met de opleiding hbo verpleegkunde, echter kwam ik gedurende het schooljaar erachter dat het niet mijn ding was en heb ik besloten om met de opleiding te stoppen.
In januari 2018 ben ik gestart met werken op de spoedpost en hier zal ik eind september mijn laatste dienst draaien. Het is dubbel, want ik heb hier altijd met veel plezier gewerkt dus jammer vind ik het zeker.
Werken beviel me goed maar het bleef toch kriebelen, reizen, nieuwe culturen ontdekken. Stel je voor... Het was nooit het juiste moment om de knoop door te hakken. Wellicht is het juiste moment er nooit maar moet je op een gegeven stoppen met denken en het gewoon gaan doen.
Bij mij kwam dat moment midden juli. Ik heb toen besloten om me aan te melden voor het au pair programma in Australië.

Au pair leek me voor mij de ideale uitkomst. Een nieuw land, cultuur ontdekken maar wel de zekerheid houden die je bij backpacken niet altijd hebt. En natuurlijk het belangrijkste en mooiste aan deze uitdaging de verantwoordelijkheid en zorg die je draagt voor de kinderen in een gezin in een hele andere cultuur.
Ik wilde graag naar een Engelstalig land. Engeland en Ierland leken me prachtig maar van het klimaat daar wordt ik niet echt gelukkig. Ook spraken deze landen me niet genoeg aan om er voor een lange periode te wonen, deze vielen dan ook redelijk snel af.
Amerika, Nieuw Zeeland en Australië bleven over. Amerika viel al snel af want als ik hier naartoe zou willen zou ik 1 jaar moeten gaan, dit vond ik te lang.
Tussen Nieuw Zeeland en Australië heb ik serieus getwijfeld maar uiteindelijk heb ik gekozen voor Australië, omdat het land en de cultuur me nog meer aansprak dan Nieuw Zeeland.

Zoals ik in het begin schreef heb ik me midden juli aangemeld voor het Au Pair programma bij Travel Active.
Ik kreeg een heleboel papier werk thuisgestuurd. Dit ging grotendeels over mijn voorkeuren qua regio in Australie, leeftijd van de kinderen,hoeveelheid kinderen. Ook moest ik mijn oppaservaring beschrijven, hiervan moest ik twee referenties aangeven.
Daarna ben ik naar de huisarts gegaan voor een medische verklaring en heb ik bij het gemeentehuis een verklaring omtrent gedrag aangevraagd. Toen ik de gegevens had ingevuld en mijn verklaringen had,heb ik een 'dear host family' brief geschreven en heb ik een foto album van mijn leven gemaakt.
Nadat ik alles bij elkaar had heb ik dit boekwerk opgestuurd naar Travel Active. Het heeft ongeveer drie weken geduurd om alle gegevens bij elkaar te krijgen.

Nadat alle documenten binnen en gecontroleerd waren heeft Travel Active me ingepland voor een skype gesprek om mijn engels te testen
Dit gesprek heb ik afgelopen dinsdag 28-08-2018 gehad. Ik had het gesprek met Dionne, medewerker bij Travel Active.
Het was een leuk gesprek! Ze vroeg mij onder andere waarom ik voor Australië heb gekozen en wat ik zou doen als ik heimwee zou krijgen. Ook vroeg ze me waarom een gezin mij als au pair zou moeten kiezen en hoe ik van plan ben de kinderen te disciplineren. Ik wist van te voren niet zo goed wat ik van het gesprek moest verwachten en heb een aantal au pairs/ oud au pairs benadert. Ze vertelden me dat ik me niet te druk moest maken, want het zou vanzelf lopen en het zou reuze meevallen. Ze hadden gelijk het viel inderdaad reuze mee! Aan het einde van het gesprek vertelde Dionne dat ik het goed had gedaan en dat mijn Engelse taal niveau sowieso voldoende was!

Na dit gepsrek hebben ze mijn twee referenties gecheckt en vandaag heb ik gehoord dat ik officieel ben geaccepteerd voor het Au Pair programma en dat mijn gegevens naar de partner organisatie in Australie zijn gestuurd.
Spannend! Nu komt het steeds dichterbij! De zoektocht naar een gezin gaat nu van start, ik heb er zin in :)

Ik hou jullie op de hoogte!

Liefs, Kim

Welkom op mijn Reislog!

Hallo en welkom op mijn reislog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest! Meer informatie over mijzelf en de reis die ik ga maken vind je in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met me meereist!

Groetjes,

Kim